Okna

DOM    
Adam Ziemianin
Z okien dobrze mu patrzy
Na wszystkie świata strony
U drzwi miedziana klamka
I w niebo wmodlony komin

Jest w nim wiele spokoju
Twarde są jego ściany
W stronę letniego wieczoru
Przyjazne mrugają firany 

On arką z bukowego lasu

która zieloną płynie łąką

A w oknie pokojowe kwiaty

Są dla nas oliwną gałazką

 Ten dom rękami przodków

od fundamentów zbudowany

Nie straszne mu zawieruchy

Do dziś ma mocne ściany

Z okien dobrze mu patrzy

Na wszystkie świata strony

Od gościńca gość nadchodzi

Niech będzie ten dom pochwalony!